Η 20η Φεβρουαρίου γιορτάζεται ετησίως ως “Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης”.
Γράφει η Μαρία Σιταρίδου-Τρουλάκη
Κοινωνική δικαιοσύνη είναι το αδιάκοπα ζητούμενο ανθρωπίνως, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, για κάθε λαό.
Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι η βασική αρχή για την ειρηνική και ευημερούσα συνύπαρξη εντός και μεταξύ των εθνών. Με την αρχή αυτή , προωθούμε την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών και των μεταναστών. Προωθούμε την κοινωνική δικαιοσύνη όταν καταργούμε τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι λόγω φύλου, ηλικίας, φυλής, εθνότητας, θρησκείας, πολιτισμού ή αναπηρίας.
Η συγκεκριμένη ημέρα, καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2007, για να υπάρξει παγκόσμια ευαισθητοποίηση σε θέματα αδικίας όπου κι αν παρουσιάζονται, όπως «η φτώχεια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός, μέσα σε μία ανοιχτή και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Ο ΟΗΕ ξεκινά με το δεδομένο, ότι και στο παρελθόν αλλά και στις ημέρες μας δεν υπάρχει κοινωνική ισότητα μεταξύ των πολιτών ενός κράτους, αλλά και ευρύτερα, μεταξύ των κρατών.
Ο Παγκόσμιος αυτός Οργανισμός έχοντας κατανοήσει ότι τα θέματα της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν επιλύονται με ευχολόγια και θεωρητικές τοποθετήσεις αλλά με «διεθνείς δράσεις», εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση . Οι άοκνες προσπάθειες όμως, είναι συχνά αναποτελεσματικές λόγω της αντίδρασης είτε αντιλαϊκών ηγεσιών, είτε οργανωμένων συμφερόντων μίας χώρας.
Παρ’ όλα αυτά, η επιμονή στην προβολή του αιτήματος για κοινωνική δικαιοσύνη δεν σταματά ποτέ. Πάντοτε πρέπει να στοχεύουμε στην καλή ανθρώπινη προαίρεση και στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Να μην χάνεται η πίστη στη δύναμη των λαών, που όταν «ξυπνούν» μπορούν να επιβάλουν αυτό που θεωρούν δίκαιο για τους πολλούς.
Οι ιστορικές κοινωνικές κατακτήσεις κατά καιρούς το επιβεβαιώνουν. Κι αυτό επειδή, όσο κι αν οι δυσκολίες και οι κακίες διαστρεβλώνουν τον άνθρωπο, οι έννοιες της αξιοκρατίας και του ανθρωπισμού που είναι οι βασικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν ακυρώνονται εύκολα. Έτσι, η κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να μην υφίσταται ή να υφίσταται λειψά και περιορισμένα σε έναν λαό και σ’ ένα κράτος, δεν παύει όμως πράγματι να υπάρχει και να λειτουργεί στις καρδιές των ανθρώπων, οι οποίες προσδοκούν πότε θα υπάρξουν οι συγκυρίες ώστε να πάρει σάρκα και οστά. Κι εκεί παίζεται το παιχνίδι των διαφόρων κοινωνικο-οικονομικών συστημάτων και των πολιτικών θεωριών: πόσο δηλαδή διαμορφώνουν τις συνθήκες για να λειτουργήσει η κοινωνική δικαιοσύνη, κάτι που σημαίνει ότι ο βαθμός λειτουργίας της δικαιοσύνης αυτής φανερώνει και την αξία ή όχι των πολιτικών και κοινωνικών συστημάτων και θεωριών.
Εάν οι άνθρωποι θέλουμε ειρήνη και ανάπτυξη, ας διαφυλάξουμε την κοινωνική δικαιοσύνη.
