Στις 25 Φεβρουαρίου 1983, πέθανε ο Τενεσί Ουίλιαμς, ο «καταραμένος ποιητής».
Γράφει η Μαρία Σιταρίδου-Τρουλάκη
Ο Τενεσί Ουίλιαμς γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισισίπι. Το πραγματικό του όνομα ήταν Thomas Lanier Williams.
Η μητέρα του ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, ενώ ο πατέρας του, ένας απλός πλασιέ εταιρείας παπουτσιών. Σε ηλικία 5 ετών, έπαθε παράλυση στα κάτω άκρα του, ασθένεια που τον καθήλωσε για τα επόμενα δυο χρόνια. Ανήμπορος πλέον να κάνει οτιδήποτε, η μητέρα του τον ενθάρρυνε να φαντάζεται και να γράφει ιστορίες. Σε πολλά από τα έργα του ο Ουίλιαμς άντλησε έμπνευση από την ίδια την οικογένειά του. Ο πατέρας του Ουίλιαμς είχε πολύ βάναυση συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του . Έδειχνε μεγαλύτερη αδυναμία στον αδερφό του Τενεσί, και όχι στον ίδιο, λόγω ίσως της ασθένειας και της αδύναμης φύσης του ως παιδί. Η μητέρα του, μία εκλεπτυσμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας του Νότου, δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα, που πιθανόν προερχόντουσαν από κάποια νευρική διαταραχή.
Ο Ουίλιαμς ήταν πολύ κοντά με την αδερφή του, τη Ρόουζ, η οποία πολύ νωρίς έμαθε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της σε ψυχιατρικές κλινικές. Σε μια προσπάθεια να θεραπεύσουν την ασθένειά της, οι γονείς τους έδωσαν την άδεια να γίνει λοβοτομή στη Ρόουζ το 1937 στην Ουάσινγκτον. Δυστυχώς, δεν υπήρξε θεραπευτικό αποτέλεσμα και έτσι, η Ρόουζ σακατεύτηκε για το υπόλοιπο της ζωής της.
Ο Ουίλιαμς υπέστη ισχυρό σοκ από το γεγονός αυτό και δε συγχώρησε ποτέ τους γονείς του. Για να αντιμετωπίσει τη ζωή άρχισε να γράφει. Έγραψε έργα, ποιήματα και βιβλία. Η παιδική ηλικία, η σεξουαλική ζωή και ο εθισμός στα ναρκωτικά και το αλκοόλ επηρέασαν πολύ το γράψιμο του Williams. «Γιατί έγραφα; Επειδή δεν έβρισκα τη ζωή ικανοποιητική», είπε αργότερα ο ίδιος. Στα 16 του κέρδισε το πρώτο του βραβείο για το δοκίμιό του Can a Good Wife Be a Good Sport?. Σπούδασε δημοσιογραφία το 1929 στο Μισούρι, όπου οι συμφοιτητές τού κόλλησαν το παρατσούκλι “Tennessee” λόγω της συρτής νότιας προφοράς του, και θεατρολογία στο Σαιν Λούις, όπου παρουσιάστηκαν και τα πρώτα του έργα “Κεριά στον Ήλιο” και “Φυγάς”. Τελικά, το 1938 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.
Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 με το «παιχνίδι μνήμης» του, The Glass Menagerie,Γυάλινος Κόσμος). Έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Γαλλική Συνοικία στη Νέα Ορλεάνη, όπου ξεκίνησε το 1947 να γράφει το έργο “Λεωφορείον ο Πόθος”, το οποίο τελείωσε αργότερα στη Φλόριντα. Το έργο γνώρισε τεράστια επιτυχία: πήρε το “Βραβείο Κριτικών” της Νέας Υόρκης και το βραβείο “Πούλιτζερ”. Παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν με τον Μάρλον Μπράντο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ έγινε και ταινία το 1951, που χάρισε το βραβείο Όσκαρ στη Βίβιαν Λι.
Από το 1948 έως το 1959, απολάμβανε μια σειρά από επιτυχίες στο Broadway, όπως το «Καλοκαίρι και καταχνιά» (1948), το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» (1951), το Καμίνο Ρεάλ (1953), Η Λυσσασμένη Γάτα (1955), το Orpheus Descending» το «Γλυκό πουλί της νιότης» (1959) Το 1947 γνώρισε και ερωτεύτηκε το Φρανκ Μέρλο, Ιταλό δεύτερης γενιάς, μέχρι το θάνατό του από καρκίνο το 1963. Όσο ήταν μαζί έγραψε το “Τριαντάφυλλο στο Στήθος” (μεταφέρθηκε και σε ταινία με την Άννα Μανιάνι και τον Μπαρτ Λάνκαστερ), το μόνο έργο του με ευτυχή κατάληξη, ενώ ο Μέρλο διαχειριζόταν τις κρίσεις κατάθλιψης του Ουίλιαμς , άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Τον διακατείχε πάντα ο φόβος, ότι θα οδηγούνταν στην παράνοια και την τρέλα, όπως η αδερφή του.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’50 και του ’60, οι κριτικοί ήταν σκληροί απέναντι του, εξαιτίας του τρόπου που ζούσε και τόνιζε τις ομοφυλοφιλικές του προτιμήσεις. Με τον καιρό, το έργο του Ουίλιαμς ωρίμαζε, γινόταν ολοένα πιο πρωτοποριακό και πειραματικό , κάτι που τον απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από τους κριτικούς. Το 1976, υπήρξε Πρόεδρος της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών. Ο Williams, ο οποίος συχνά περιέγραφε τον εαυτό του ως “ρομαντικό”, ασχολήθηκε με το ποιητικό “παράδοξο”, με το φως στο σκοτάδι, το καλό μέσα στο κακό, το σώμα κόντρα στην ψυχή.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1983, ο Τενεσί Ουίλιαμς βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Elysee στη Νέα Υόρκη, έχοντας σφηνωμένο στο λαιμό του ένα φελλό. Ο ίδιος επιθυμούσε να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες του στον Κόλπο του Μεξικού, ωστόσο θάφτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Σαιν Λούις.
