Γράφει η Μαρία Σιατρίδου-Τρουλάκη
Η τραγουδίστρια με την ταραχώδη ζωή, που ταυτίστηκε με το “Έπος του ’40”.
Η Σοφία Μπέμπου γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου του 1910. Το κοινό της, την προσφωνούσε Βέμπο για αυτό και αυτή άλλαξε το επίθετό της με νόμιμες διαδικασίες. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή η οικογένεια της ήρθε στη Λάρισα και κατόπιν στο Βόλο. Το 1930 τραγούδησε για πρώτη φορά σε ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης. Το 1933 κατέβηκε στην Αθήνα και άρχισε να συμμετέχει σε επιθεωρήσεις και να βγάζει δίσκους με την Κολούμπια. Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 ανέλαβε να εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο με πατριωτικά και σατιρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνιστούσε σε επιθεωρήσεις στο θέατρο με θέμα την πολιτική επικαιρότητα. Όταν τα Γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα, διέφυγε στη Μέση Ανατολή ντυμένη καλόγρια. Εκεί συνέχισε να τραγουδάει για τα ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα κι έγινε σύμβολο του έθνους. Το όνομα της ταυτίστηκε με το αλβανικό έπος . Η επική φωνή της και η φλόγα της ερμηνείας της, της χάρισαν τον χαρακτηρισμό “Τραγουδίστρια της νίκης”.
Την 28η Οκτωβρίου μαζί με την εθνική γιορτή, ο κόσμος νομίζει πως γιορτάζει και η Σοφία.
Μίμης Τραϊφόρος
Ήταν από τους πρώτους που τραγούδησαν “αρχοντορεμπέτικα” τραγούδια. Πίσω από τα τραγούδια της υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες να διηγηθεί κανείς. Στο “Παιδιά της Ελλάδος παιδιά”, ο Μίμης Τραϊφόρος είχε γράψει στους τελευταίους στίχους: «Αν δεν ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ».. Η Βέμπο έπεισε τον Τραϊφόρο να αλλάξει τον στίχο γιατί τον έβρισκε αρκετά “σκληρό”. Ο στίχος άλλαξε και έγινε: «με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά» και ένας μεγάλος έρωτας-πόλεμος ξεκίνησε!
Ένας έρωτας που έπεσε σαν οδοστρωτήρας στη ζωή μου και δεν άφησε όρθιες ούτε τις αναμνήσεις μου.
Μιμησ Τραϊφοροσ
Η οικογένεια της Σοφίας ποτέ δεν είδε με καλό μάτι αυτή τη σχέση, αλλά εκείνη με τον δυναμικό της χαρακτήρα κατάφερε να τους την επιβάλει. Το 1942 αρραβωνιάστηκαν στην Αίγυπτο. Μετά την απελευθέρωση επέστρεψαν στην Αθήνα. Το 1946 και ενώ η επιθεώρηση τους “Ελλάδα μου κουράγιο” γνωρίζει τεράστια επιτυχία, ο αδελφός της Σοφίας ανακοινώνει ότι η τραγουδίστρια θα πάει στην Αμερική για περιοδεία. Ο Τραϊφόρος προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη , επειδή κυκλοφορούσαν φήμες ότι στην Αμερική την περίμενε ένας πλούσιος γαμπρός. Δεν καταφέρνει να την πείσει τελικά και η Σοφία φεύγει. Μετά από καιρό, ο Μίμης παίρνει ένα ψυχρό και λίγο αδιάφορο γράμμα από τη Σοφία. Αντί να της απαντήσει με γράμμα, της γράφει τους στίχους του κλασικού πλέον τραγουδιού:
Ας ερχόσουν για λίγο, μονάχα για ένα βράδυ, να γεμίσεις με φως, το φριχτό μου σκοτάδι …
Το τραγούδι γίνεται μεγάλο σουξέ από την Δανάη Στρατηγοπούλου και η Σοφία επιστρέφει στην αγκαλιά του Μίμη…. και τον παντρεύεται το 1957. Ο γάμος τους ήταν περιπετειώδης, με εντάσεις, ομηρικούς καβγάδες, χωρισμούς και επανασυνδέσεις, λόγω της ελευθεριότητας της συμπεριφοράς του Μίμη και της υπερβολικής ανασφάλειας και ζήλιας της Σοφίας. Λέγεται, ότι η συμπεριφορά του Τραϊφόρου την οδήγησε στο αλκοόλ και τα βαρβιτουρικά, ενώ η ίδια διχασμένη, ένιωθε “σύμβολο” για το λαό και “αποτυχημένη” ως γυναίκα.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποσύρθηκε από το προσκήνιο. Την περίοδο της χούντας 1967-74 συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τη βραδιά του Πολυτεχνείου έκρυψε στο σπίτι της πολλούς φοιτητές και αρνήθηκε να τους παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της. Πέθανε στις 11 Μαρτίου 1978, σε ηλικία 68 ετών, από εγκεφαλικό επεισόδιο και η κηδεία της ήταν πάνδημη.
Ο Τραϊφόρος μετά το θάνατο της, διέσωσε τις ηχογραφήσεις της και διατήρησε τη μνήμη της. Παρόλα αυτά, όταν έφυγε από τη ζωή, 20 χρόνια μετά, η οικογένεια της Βέμπο δεν επέτρεψε να ταφεί μαζί της.
