Στις 31 Μαΐου του 1594 πεθαίνει ο Τιντορέττο, πραγματικό όνομα Γιάκοπο Ρομπούστι ή Γιάκοπο Κομίν. Ήταν σημαντικός ζωγράφος της Βενετικής Σχολής, ο οποίος έζησε και δημιούργησε στη Βενετία του 16ου αιώνα.
Βασάντα στα σανσκριτικά σημαίνει άνοιξη. Ακόμα και από τον τίτλο φανερώνεται πως η Βασάντα είναι το πιο παράδοξο βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, ένα βιβλίο εκρηκτικά πρωτοποριακό, ένα βιβλίο μοναδικό.
Το 1963, η εικοσιτριάχρονη Annie Ernaux μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Η ντροπή την κυριεύει σαν πανούκλα: είναι ανύπαντρη και ξέρει πως μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα στιγματίσει την ίδια και την οικογένειά της.
Το μυθιστόρημα «Σταυροδρόμια» είναι η μυθιστορηματική, επική εξιστόρηση της ζωής μιας δυσλειτουργικής αμερικανικής οικογένειας, που ζει σε ένα προάστιο, στο Ιλινόις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
«Κατά τη νύκτα της 30ης προς την 31η Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις.
Πάντως αυτό που κάνει αυτό το μυθιστόρημα ξεχωριστό είναι η μοναδική τέχνη της συγγραφέως Ελένης Πριοβόλου να σε οδηγεί μέσα από δρόμους μαγικούς στον κόσμο της νεανικής ψυχής, χωρίς να αγνοεί την ανάγκη του νεαρού αναγνώστη για δράση και περιπέτεια.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον μύθο, η Κασσάνδρα ήταν η κόρη του Πριάμου που ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας. Ήταν πανέμορφη και ο θεός την ερωτεύτηκε. Όταν της ζήτησε να τον παντρευτεί, εκείνη δέχτηκε, με την προϋπόθεση να της δώσει την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον.
«Με φουσκωμένα τα πανιά περήφανα και ωραία», τα καράβια του ’21 φύλαγαν τα τραγούδια της θάλασσας και το μυστικό της νίκης!
«Πόσο πόνο, πόσο πένθος κουβαλούσε στα γονίδιά της, όπως κάθε Κρητικος; Μετέφεραν όλοι κάτω από το πετσί τους μια μαύρη κληρονομιά, απομεινάρι της γάγγραινας της Τουρκοκρατίας, που είχε ακρωτηριάσει κομμάτια της ψυχής τους, που τους είχε στερήσει ευαισθησία και γαλήνη».
Γράφει και προτείνει η Μαίρη Κόντζογλου Πεζογραφία σαν ποίηση. Παραδοξότητα και κοφτερές αλήθειες. Μαγικός ρεαλισμός στην αποθέωσή του. Λυρισμός για να απαλύνει και την πιο σκληρή περιγραφή. Θεωρώ ότι γραφή τόσο ξεχωριστή δεν έχω συναντήσει άλλη φορά. …Ευχή που τη συνόδεψε μέχρι τη στιγμή που μόνη πλέον, στημένη απέναντι σε καθρέπτη, θα ανακάλυπτε λιχνισμένο στο πρόσωπό της ένα δεμάτι ρυτίδες. Από το οπισθόφυλλο Ένα βιβλίο – παιχνίδι. Το «κανονικό» ποδηλατεί στον ουρανό. Το έντιμο αυτοαναφλέγεται. Το άνομο δεν προκάμνει να μεταμεληθεί. Και η εντιμότητα, κουρασμένη από την ορθόδοξη εκδοχή της,…
