Γράφει η Μαρία Σιταρίδου-Τρουλάκη
Ποιητής, δοκιμιογράφος, αφηγητής, μεταφραστής, από τις σημαντικότερες μορφές της αργεντίνικης λογοτεχνίας και της ισπανικής αφήγησης. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του περασμένου αιώνα. Του απονεμήθηκε το πρώτο Διεθνές Βραβείο μαζί με τον Σάμιουελ Μπέκετ το 1961, αλλά δεν του απονεμήθηκε ποτέ το Νόμπελ. Η φήμη του εκτινάχθηκε μετά το θάνατο του το 1986. Ήταν διάσημος για το σμίξιμο του πραγματικού με το φανταστικό κι ενώ δεν ήταν μυστικιστής, μπορούσε «να δει έναν κόσμο σε έναν κόκκο άμμου».
Όλα τα βιβλία του ασχολούνται με φανταστικούς τόπους και παίζουν με την ιδέα του άπειρου και με μυθικά πλάσματα που βυθίζουν τον αναγνώστη σε κόσμους μαγικούς. Οι ιστορίες του έχουν επιρροές από όλα τα είδη λογοτεχνίας, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τα πρωτοποριακά κινήματα του 20ού αιώνα και δημιουργούν στο μυαλό συλλογισμούς που κάνουν ακόμη και το αδύνατο να φαίνεται δυνατό. Βουτάει στον θησαυρό της γλώσσας και ανασύροντας υπέροχα επίθετα και όμορφα ρήματα δημιουργεί τα εξαιρετικά του λογοτεχνικά αποφθέγματα.
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής ψυχολογίας σε ξενόγλωσση παιδαγωγική σχολή. Από παιδί ακόμα ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν δίγλωσσος, αφού, παράλληλα με τα ισπανικά, η αγγλόφωνη γιαγιά του τού μάθαινε να μιλά και να γράφει την αγγλική γλώσσα. Ο μικρός δήλωσε στον πατέρα του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας και σε ηλικία επτά ετών έγραψε στα ελληνικά μια σύνοψη της ελληνικής μυθολογίας.
Οκτώ ετών γράφει το πρώτο διήγημά του, ενώ έναν χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει το «Ευτυχισμένος Πρίγκιπας», του Όσκαρ Ουάιλντ. Εξαιτίας μιας πάθησης στα μάτια του, που θα τον οδηγήσει προοδευτικά σε πλήρη τύφλωση -όπως και τον πατέρα του-, η οικογένεια Μπόρχες εγκαθίσταται στη Γενεύη, όπου ο Χόρχε Λουίς αποκτά μια υψηλού επιπέδου μόρφωση, καθώς τελειοποιεί τις γνώσεις στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα.
Ανακαλύπτει την εξπρεσιονιστική ποίηση, τη γερμανική φιλοσοφία, τελειοποιεί τα λατινικά του και το 1919, εγκατεστημένος στη Μαγιόρκα της Ισπανίας, ολοκληρώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του «Οι κόκκινοι ρυθμοί», όπου είναι φανερός ο θαυμασμός για την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία. Η οικογένεια των Μπόρχες, έπειτα από πολλές μετακινήσεις και πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, επιστρέφει το 1921 στο Μπουένος Άιρες, όπου και θα παραμείνει. Τώρα ο Μπόρχες ανακαλύπτει τις φτωχογειτονιές της γενέτειράς του με τους compafritos, τους «μόρτες», γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια και «μυθιστορήματα φαντασίας», ιδρύει διάφορα περιοδικά, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικούς ομίλους και από το 1925, που θα δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Η απέναντι Σελήνη» και τα δοκίμια «Έρευνες», θα δίνει το λογοτεχνικό παρόν με ένα έως δύο έργα τον χρόνο, μέχρι το 1985, που θα δημοσιευθεί και η τελευταία ποιητική συλλογή του, «Οι συνωμότες».
Ο Μπόρχες πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1986, από καρκίνο του ήπατος στη Γενεύη. Βιβλία του: «Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ», « Άπαντα τα πεζά Ποιήματα Δοκίμια», «Το βιβλίο της άμμου», «Πυρετός του Μπουένος Άιρες», «Το βιβλίο των φανταστικών όντων», «The Aleph», « Περί βιβλιοθηκών».
