Δεν πάνε πολλά χρόνια που τα καφενεία έσφυζαν από ζωή. Οι περισσότεροι θαμώνες, άνθρωποι μιας περασμένης ηλικίας, στα συνοικιακά καφενεία, να χτυπάνε τα κομπολόγια τους, να διαβάζουν επιδεικτικά την εφημερίδα τους, να πιάνουν κουβέντα και να λύνουν όλα τα θέματα μιας χώρας που στενάζει κάτω από το καϊμάκι του καφέ, το χοντρό άσπρο φλυτζανάκι με το χαριτωμένο αφτάκι, και το λουκούμι τριαντάφυλλο, καρφιτσωμένο με μια οδοντογλυφίδα…
Διαβάστε περισσότερα«Έχω έναν καφενέ…» Μια ιστορία ex oriente lux
