Ήταν νοικοκυρεμένα χωριατόσπιτα με περιποιημένους μπαξέδες, ασπρισμένες γλάστρες, κουρτίνες στα παράθυρα. Σε κάποιες αυλές υπήρχαν απλωμένες μπουγάδες στο σύρμα, σε άλλα σκεπάσματα που αερίζονταν στα κάγκελα, κάπου… δεν θυμάμαι τώρα πού… είδαμε και μια σκάφη παρατημένη και το νερό πράσινο. Θα έλιωσε το σαπούνι, πάει…, σκέφθηκα και ζήτησα άδεια να πάω μπροστά, την πήρα και με άλλους δυο, μεγαλύτερους σε ηλικία, μπήκαμε στην πρώτη αυλή.
Διαβάστε περισσότεραΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, μέρος δεύτερο, ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟ, Μαίρη Κόντζογλου
