Ο χρόνος ορίζει τη μνήμη και, αντίστροφα, χωρίς μνήμη δεν υφίσταται χρόνος. Στο μυθιστόρημα, οι διαδοχές του χρόνου είναι παράλληλες και ενώνουν το παρόν, το παρελθόν και, με μια δραματική προοικονομία, το μέλλον, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων. Αν και οι ζωές τους έχουν χρονικό όριο, η μοίρα τους γίνεται πεπερασμένη και κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Ο δίσκος βγαίνει τον Αύγουστο του 1972 και η απήχηση αρχικά δεν είναι η αναμενόμενη. Ο κόσμος δε δέχεται την αγάπη που περίμεναν οι συντελεστές του. Αρχικά…Γιατί, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο δίσκος εκτινάσσεται από τις πωλήσεις.
Το Λεωφορείο ο Πόθος είναι μία συγκυρία παρεξηγήσεων που προκαλεί και το τραγικό τέλος της Μπλανς, και το σκληρό «μετά» της πράξης της.
Η τελευταία φράση του ήρωα είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος, «Δε σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν;» Μια φράση που με τον χρόνο έχει αποκτήσει οικεία απόκριση, και ίσως να αποτελεί και εύκολη απάντηση ορισμένες φορές, σαν κάτι το αυτονόητο -κομίζει γλαύκα εις Αθήνας- η ερμηνεία της, όμως, είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνη στην πράξη.
Δεν πάνε πολλά χρόνια που τα καφενεία έσφυζαν από ζωή. Οι περισσότεροι θαμώνες, άνθρωποι μιας περασμένης ηλικίας, στα συνοικιακά καφενεία, να χτυπάνε τα κομπολόγια τους, να διαβάζουν επιδεικτικά την εφημερίδα τους, να πιάνουν κουβέντα και να λύνουν όλα τα θέματα μιας χώρας που στενάζει κάτω από το καϊμάκι του καφέ, το χοντρό άσπρο φλυτζανάκι με το χαριτωμένο αφτάκι, και το λουκούμι τριαντάφυλλο, καρφιτσωμένο με μια οδοντογλυφίδα…
Στην τραγωδία Ηρακλείδαι, οι δεκαπέντε γέροντες του Μαραθώνα, πληροφορούμενοι την ήττα του Ευρυσθέα, πανηγυρίζουν για τη σωτηρία των παιδιών του Ηρακλή και ευχαριστιούνται με την ιδέα ενός συμποσίου, όπου η χάρη της ξύλινης φλογέρας να συνοδεύεται από τη χάρη της θεάς του έρωτα (εύχαρις Αφροδίτη).
Η Μπρίτζετ Μπίσοπ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που εκτελέστηκε με την κατηγορία της μαγείας, κατά τη διάρκεια των δικών των μαγισσών του Σάλεμ το 1692.
Γράφει η Σοφία Σιγάλα Η δεκαετία του 30′ είναι χαρακτηριστική των κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών στο εσωτερικό της Ελλάδας, αλλά και στην παγκόσμια πραγματικότητα. Για την ελληνική κοινωνία είναι το τέλος ενός μεγάλου πολέμου, και η πολιτική και κοινωνική προπαρασκευή ενός δεύτερου, αλλά και η προσαρμογή σε μια νέα κατάσταση, αυτή της αρμονικής συνύπαρξης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής με τους υπόλοιπους Έλληνες. Η Λογοτεχνία έχει κάνει πολλές αναφορές σχετικά με το θέμα και έχει σκιαγραφήσει τις σχέσεις και τα καινούρια κοινωνικά δεδομένα που προέκυψαν. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία…
Γράφει η Μαρία Σιταρίδου-Τρουλάκη Στις 11 Μαΐου του 1812, το βαλς κάνει την εμφάνισή του στις μεγάλες αίθουσες χορού της Μεγάλης Βρετανίας. Οι Άγγλοι στην αρχή αιφνιδιάζονται και χαρακτηρίζουν τον νέο χορό «αηδιαστικό και ανήθικο». Το βαλς, του οποίου η ονομασία προέρχεται από τη γερμανική λέξη «waltz», απόγονο της λατινικής λέξης volvere, που σημαίνει στροβιλισμός, είναι μετεξέλιξη των φολκλορικών χορών της αγροτικής Βαυαρίας… Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι αγρότες άρχισαν να χορεύουν βαλς στη Βοημία, την Αυστρία και τη Βαυαρία, ενώ την ίδια εποχή οι ευγενείς χόρευαν menuet (μικρά…
Γράφει η Σοφία Σιγάλα Το 1938 θα εκδοθεί ένα μυθιστόρημα που θεωρήθηκε μάλλον αδιάφορο στην αρχή. Ίσως γιατί οι επιρροές του από το «Ανεμοδαρμένα ύψη» και το «Τζέιν Έυρ» το έβαζε σε σύγκριση, που εκ των πραγμάτων θα το έδειχνε ένα αντίγραφο πολύ αγαπημένων μυθιστορημάτων. Κι όμως, η «Ρεβέκκα» είναι ένα αριστούργημα της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας και η έμπνευση της Δάφνης Ντι Μωριέ, όπως και ο τρόπος που δημιουργεί μεθοδικά την ιστορία της δεν μπορεί παρά να μαγνητίσουν τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα. Η κορύφωση και το μυστήριο δε…
