Το μυθιστόρημα «Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο» είναι ανένταχτο -suis generis-, φέρει τη δική του ταυτότητα και δε συγκαταλέγεται σε κάποια από τις γνωστές θεματικές. Αφορά την απόπειρα ενός συγγραφέα να εξομολογηθεί τη γέννηση μιας ιστορίας, ενώ στη μάχη που δίνει με την πραγματικότητα και τη φαντασία λαμβάνει μέρος και ο αναγνώστης.
Ο Τζορτζ Στάινερ ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που δίνουν ιδιαίτερη αξία και πολύτιμο πρόσημο για ό, τι μιλάνε και για τη γνώμη που εκφράζουν (προφανώς για αυτόν τον λόγο άφησε το στίγμα του ως ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς). Για εκείνον, βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που υφίσταται μια «δραματική κρίση εμπιστοσύνης» και αναρωτιέται αν έχει μέλλον αναζητώντας την αλήθεια.
Η ιστορία της αφήγησης αφορά την οδυνηρή πορεία ενηλικίωσης του Γιόζο από την παιδική του ηλικία μέχρι του μορφινομανή ενήλικα και το κείμενο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση με εξομολογητικό ύφος.
Ο χρόνος ορίζει τη μνήμη και, αντίστροφα, χωρίς μνήμη δεν υφίσταται χρόνος. Στο μυθιστόρημα, οι διαδοχές του χρόνου είναι παράλληλες και ενώνουν το παρόν, το παρελθόν και, με μια δραματική προοικονομία, το μέλλον, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων. Αν και οι ζωές τους έχουν χρονικό όριο, η μοίρα τους γίνεται πεπερασμένη και κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Το βιβλίο «Όλα τα ονόματα» είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς ονόματα. Σημασία δεν έχουν τα ονόματα, αλλά τα πρόσωπα με συνεχείς ενδοσκοπήσεις.
Βιβλίο αλληγορικό, συγκινητικό, με έξυπνο χιούμορ, με αληθοφανείς ήρωες και διαλόγους, δυνατό και πυκνό σε έννοιες και ελαφρώς απαισιόδοξο, καθώς, με θλιμμένο τρόπο, σχολιάζει την επιτυχία -που φαντάζει αποτυχία- της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πλάνη πως τα ιστορικά γεγονότα είναι μακρινά και δε μας επηρεάζουν.
Οι καμπάνες του Καθεδρικού ναού στο Παλέρμο στη Σικελία κτυπάνε καλώντας τους πιστούς στον Εσπερινό τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα και ο ήχος τους συγχρονίζεται με τον ήχο του όχλου, του αγριεμένου Σικελικού λαού που, καταπιεσμένος από τους κατακτητές, ξεσηκώνεται με αφορμή την απόπειρα αρπαγής μιας νεαρής Σικελής από έναν Γάλλο, ξεχύνεται στους δρόμους, λιανίζει και σφάζει λυσσασμένα, εντελώς απενοχοποιημένα, τους Γάλλους του Καρόλου του Ανζού.
Ιστορίες καθημερινές, ανθρώπινες, διδακτικές, που οδηγούν τη σκέψη στο να μην κρίνουμε τους «καμένους» ανθρώπους αστόχαστα και σκληρά, αλλά να έχουμε στον νου μας ότι η μοίρα δεν τους χαρίστηκε και πως η ευαισθησία τους έγινε η αυτοκαταστροφή τους.
«Το ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ το βρίσκω εξαιρετικά επιτυχημένο, συνεπές, σοβαρό, καλογραμμένο, ευθύβολο. Πρόκειται για βιβλίο ποιητή στο φόντο, κι αυτό το αναφέρω ως μεγάλο προτέρημα…»,γράφει στο οπισθόφυλλο ο Βασίλης Βασιλικός.
Και είναι όντως ένα ποιοτικό, πολυεπίπεδο βιβλίο, το οποίο δικαίως έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε επτά χώρες.
Η Μικρά Ασία είναι ένας αιώνιος ιστορικός σταθμός, είναι και μικρές ψηφίδες αφήγησης όσων την έζησαν να ανθίζει μεγαλόπρεπα, να αγωνίζεται με πείσμα, να επιβιώνει και να μεγαλουργεί, να φτάνει στην «Έξοδο» και να κατακρεουργείται, να δημιουργεί μνήμες ανεξίτηλες και να παραμένει στις καρδιές των ανθρώπων.
