Ταξίδι στις λέξεις και τις σελίδες…
Πέθανε φτωχός, χωρίς να έχει χρήματα ούτε για να θάψει το εξασθενημένο κορμί του, και εντούτοις πόσο πλούσια κληρονομιά άφησε στην παρούσα και τις μελλοντικές γενιές. Περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα το πέρασε ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους, από το υπόγειο μέχρι τον θόλο, αφήνοντας δημιουργίες αθάνατης ομορφιάς οπουδήποτε ακουμπούσε το χέρι του»…
Διαβάστε περισσότερα
Η Ελλάδα, δεν ταίριαξε τελικά στην προγιαγιά και τη γιαγιά μου. Ήρθαν, είδαν και έφυγαν για την Πόλη όπου ρίζωσαν, τουλάχιστον μέχρι να τους ξεριζώσουν κι από εκεί…με τη βία. Θέλανε να βρίσκονται, βλέπεις, ανάμεσα σε δικούς τους ανθρώπους, Ρωμιούς, που μιλούσαν και λίγο τουρκικά, λίγα γαλλικά, έναν αχταρμά τέλος πάντων από οικείες σε αυτούς λέξεις και εκφράσεις χωρίς κανείς να τους κοιτά στραβά σαν να’ναι ανεπιθύμητοι ξενομερίτες.
Διαβάστε περισσότερα
Ο Ιωάννης Κονδυλάκης, γεννήθηκε στη Βιάννο, ένα κεφαλοχώρι του νομού Ηρακλείου το 1862 και πέθανε στο δημοτικό νοσοκομείο του Ηρακλείου από ημιπληγία το 1920. Πέρα από τη βασική εκπαίδευση, δεν πρόλαβε να σπουδάσει, γιατί από το 1877 αναμίχτηκε ως εθελοντής στις διάφορες κρητικές επαναστάσεις. Το 1883 γυρίζει στην Αθήνα, τελειώνει τις γυμνασιακές του σπουδές και κατόπιν γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διαβάστε περισσότερα
Ο δίσκος βγαίνει τον Αύγουστο του 1972 και η απήχηση αρχικά δεν είναι η αναμενόμενη. Ο κόσμος δε δέχεται την αγάπη που περίμεναν οι συντελεστές του. Αρχικά…Γιατί, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ο δίσκος εκτινάσσεται από τις πωλήσεις.
Διαβάστε περισσότερα
Ήταν νοικοκυρεμένα χωριατόσπιτα με περιποιημένους μπαξέδες, ασπρισμένες γλάστρες, κουρτίνες στα παράθυρα. Σε κάποιες αυλές υπήρχαν απλωμένες μπουγάδες στο σύρμα, σε άλλα σκεπάσματα που αερίζονταν στα κάγκελα, κάπου… δεν θυμάμαι τώρα πού… είδαμε και μια σκάφη παρατημένη και το νερό πράσινο. Θα έλιωσε το σαπούνι, πάει…, σκέφθηκα και ζήτησα άδεια να πάω μπροστά, την πήρα και με άλλους δυο, μεγαλύτερους σε ηλικία, μπήκαμε στην πρώτη αυλή.
Διαβάστε περισσότερα
Εκείνο τον χειμώνα του 1953, η Ερμούπολη, παρά την πλήρη παρακμή της με μια αξεπέραστη αξιοπρέπεια υποδέχεται στο υπέρλαμπρο όσο και ετοιμόρροπο πια θέατρο-κόσμημα της, την Μαρίκα Κοτοπούλη για μια σειρά παραστάσεων… Από εκεί ξεκίνησε και εκεί ήρθε να κλείσει την πολυκύμαντη σταδιοδρομία της…
Διαβάστε περισσότερα
«Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς, τις περσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ…»
Διαβάστε περισσότερα
Η σχέση των σμυρναίικων ελληνικών με τους αλλοεθνείς κατοίκους της Σμύρνης ήταν αμφίδρομη: Όπως πολλοί ξένοι υιοθέτησαν και χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα στην καθημερινή τους ζωή, έτσι και τα σμυρναίικα υιοθέτησαν πολλές λέξεις και εκφράσεις από τις γλώσσες των διαφορετικών εθνοτήτων της Σμύρνης
Διαβάστε περισσότερα
Λάτρης και μελετητής της Αναγέννησης, θαυμαστής της βυζαντινής αγιογραφίας αλλά και του μοντερνισμού, εξαιρετικά καλλιεργημένος, στοχεύει με τα έργα του στην ανάδειξη της ελληνικότητας μέσω της τέχνης.
Ο Οδυσσέας Ελύτης θα γράψει:.. «Ένας επαναστάτης δε γίνεται να ‘ναι συνάμα και κλασικός. Αλλά με τον Τσαρούχη γίνεται».
Η αντίληψη και η πρώιμη γνώση της Διδώς Σωτηρίου, που αργότερα ενστερνίστηκαν και πολλοί από όσους τυφλώθηκαν από το θυμικό, ήταν ότι όλα όσα έγιναν ήταν μία προκαθορισμένη πορεία με σκοπό οικονομικού κέρδους που αφορούσε άλλους εξωγενείς παράγοντες.
Διαβάστε περισσότερα