Αλληγορικός ο τίτλος, με ερμηνείες που προσδιορίζονται με τη μορφή συμπεράσματος προς το τέλος της ανάγνωσης και προκαλούν συγκίνηση, σοφία, προβληματισμό και μια υπόνοια πίκρας, καθώς αποκαλύπτεται η τραγική αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης και της σημαντικότητάς της σε μια αιώνια και ατελέσφορη παρτίδα σκάκι.
Γράφει η Σοφία Σιγάλα Η Μελίνα είναι μικρή, ζει ευτυχισμένη με απέραντη αγάπη. Η Μελίνα είναι παιδί, ζει ευτυχισμένη με απέραντη αγάπη. Γίνεται έφηβη, ζει ευτυχισμένη με απέραντη αγάπη κι είναι ανυποψίαστη. Η Μελίνα ξεκινάει να έχει όνειρα, αλλά αντιλαμβάνεται με πίκρα πως δεν θα τα πραγματοποιήσει. Η Μελίνα αντιλαμβάνεται τη λέξη ενοχή, γίνεται νύφη, χωρίς να έχει πάρει ποτέ ένα γλυκό μαθητικό φιλί, και παύει να ζει ευτυχισμένη. Η απέραντη αγάπη τιμολογείται, κοστολογείται και σαν ελαττωματικό προϊόν μπαίνει στο καλάθι των εκπτώσεων. Η μάνα της ξεχνάει την απέραντη αγάπη…
