Η αντίληψη και η πρώιμη γνώση της Διδώς Σωτηρίου, που αργότερα ενστερνίστηκαν και πολλοί από όσους τυφλώθηκαν από το θυμικό, ήταν ότι όλα όσα έγιναν ήταν μία προκαθορισμένη πορεία με σκοπό οικονομικού κέρδους που αφορούσε άλλους εξωγενείς παράγοντες.
Γράφει η Σοφία Σιγάλα Ένα μικρό κοριτσάκι ξεκινάει από τα ανώμαλα καλντερίμια μιας επαρχιακής πόλης της Μικρασίας που λέγεται Αϊντίνι. Το μελαχρινό πρόσωπό του με τα ολόμαυρα μάτια, το πλαισιώνουν ολόξανθες μπούκλες που πέφτουν καλαίσθητα κάτω από ένα ροζ ανάλαφρο καπελάκι, χαρωπό σύμβολο μιας ρόδινης ξένοιαστης ζωής. Εκείνες οι παιδιάστικες μπουκλίτσες που ήταν απαλές σαν μετάξι και έλαμπαν σαν το χρυσάφι στον ήλιο έδιναν στο χλωμό κοριτσίστικο προσωπάκι μια παράξενη χάρη. Μιαν υπόσχεση, μιαν ελπίδα. Κι όμως, δεν ήταν αληθινές. Τις είχαν αγοράσει και ράψει πάνω στο καπέλο του παιδιού…
