Το «Λέγε με Ισμαήλ» είναι ένα πολίτικο μοιρολόι γενναιότητας, αρετής και θανάτου. Τιμιότητας κατά τα ανθρώπινα, ιστορικής ειμαρμένης με την έννοια του αναπόφευκτου. Γλυκύτητας και ελπίδας, ακόμα και απέναντι στον πολιτικό εξαναγκασμό που παραλύει την ανθρώπινη βούληση.
Αλληγορικός ο τίτλος, με ερμηνείες που προσδιορίζονται με τη μορφή συμπεράσματος προς το τέλος της ανάγνωσης και προκαλούν συγκίνηση, σοφία, προβληματισμό και μια υπόνοια πίκρας, καθώς αποκαλύπτεται η τραγική αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης και της σημαντικότητάς της σε μια αιώνια και ατελέσφορη παρτίδα σκάκι.
Ο χρόνος ορίζει τη μνήμη και, αντίστροφα, χωρίς μνήμη δεν υφίσταται χρόνος. Στο μυθιστόρημα, οι διαδοχές του χρόνου είναι παράλληλες και ενώνουν το παρόν, το παρελθόν και, με μια δραματική προοικονομία, το μέλλον, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων. Αν και οι ζωές τους έχουν χρονικό όριο, η μοίρα τους γίνεται πεπερασμένη και κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Το βιβλίο «Όλα τα ονόματα» είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς ονόματα. Σημασία δεν έχουν τα ονόματα, αλλά τα πρόσωπα με συνεχείς ενδοσκοπήσεις.
Βιβλίο αλληγορικό, συγκινητικό, με έξυπνο χιούμορ, με αληθοφανείς ήρωες και διαλόγους, δυνατό και πυκνό σε έννοιες και ελαφρώς απαισιόδοξο, καθώς, με θλιμμένο τρόπο, σχολιάζει την επιτυχία -που φαντάζει αποτυχία- της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πλάνη πως τα ιστορικά γεγονότα είναι μακρινά και δε μας επηρεάζουν.
Οι καμπάνες του Καθεδρικού ναού στο Παλέρμο στη Σικελία κτυπάνε καλώντας τους πιστούς στον Εσπερινό τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα και ο ήχος τους συγχρονίζεται με τον ήχο του όχλου, του αγριεμένου Σικελικού λαού που, καταπιεσμένος από τους κατακτητές, ξεσηκώνεται με αφορμή την απόπειρα αρπαγής μιας νεαρής Σικελής από έναν Γάλλο, ξεχύνεται στους δρόμους, λιανίζει και σφάζει λυσσασμένα, εντελώς απενοχοποιημένα, τους Γάλλους του Καρόλου του Ανζού.
Ιστορίες καθημερινές, ανθρώπινες, διδακτικές, που οδηγούν τη σκέψη στο να μην κρίνουμε τους «καμένους» ανθρώπους αστόχαστα και σκληρά, αλλά να έχουμε στον νου μας ότι η μοίρα δεν τους χαρίστηκε και πως η ευαισθησία τους έγινε η αυτοκαταστροφή τους.
«Το ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ το βρίσκω εξαιρετικά επιτυχημένο, συνεπές, σοβαρό, καλογραμμένο, ευθύβολο. Πρόκειται για βιβλίο ποιητή στο φόντο, κι αυτό το αναφέρω ως μεγάλο προτέρημα…»,γράφει στο οπισθόφυλλο ο Βασίλης Βασιλικός.
Και είναι όντως ένα ποιοτικό, πολυεπίπεδο βιβλίο, το οποίο δικαίως έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε επτά χώρες.
Η Μικρά Ασία είναι ένας αιώνιος ιστορικός σταθμός, είναι και μικρές ψηφίδες αφήγησης όσων την έζησαν να ανθίζει μεγαλόπρεπα, να αγωνίζεται με πείσμα, να επιβιώνει και να μεγαλουργεί, να φτάνει στην «Έξοδο» και να κατακρεουργείται, να δημιουργεί μνήμες ανεξίτηλες και να παραμένει στις καρδιές των ανθρώπων.
Η ταραγμένη ιστορία της Σικελίας με τον πολύπαθο λαό της αναβιώνει μέσα από την εξιστόρηση γεγονότων, τα οποία είναι μεν περιορισμένα χρονικά, αλλά είναι αντιπροσωπευτικά της όλης κατάστασης της εποχής. Ο γεννημένος στη Σικελική νήσο Λεονάρντο Σάσα, πολιτικός και συγγραφέας, καταπιάνεται με την ιστορία του τόπου του ορμώμενος από ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη και το εντάσσει σε μία μυθιστορία η οποία διακρίνεται από ένα σκωπτικό και σαρκαστικό λόγο με διάχυτο το ειρωνικό στοιχείο.
