Μια νύχτα που η πόλη δακρύζει από την πυκνή ομίχλη, το Φεγγάρι δέχεται κάθε είδους επισκέπτες: εραστές της λογοτεχνίας, προδομένες υπάρξεις, οικονομικούς και ερωτικούς μετανάστες, διανοούμενους και τύπους λαϊκούς, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες, ορθολογιστές και ρομαντικούς, ακόμη και ήρωες του Σαίξπηρ.
Το φθινόπωρο διανύει τον τελευταίο μήνα και η διάθεσή μας αναζητά στιγμές για να διαβάσουμε και να ανακαλύψουμε νέους τίτλους βιβλίων και νέες ιστορίες που θα μας ταξιδέψουν. Συγκεντρώσαμε εξώφυλλα καινούριων βιβλίων από τους αγαπημένους μας εκδοτικούς οίκος και τα μοιραζόμαστε μαζί σας. Καλές αναγνώσεις!
Με μια κοφτερή, καταγγελτική γραφή για τις δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες της ποινικοποίησης και ενοχοποίησης της άμβλωσης, μας καταθέτει μία προσωπική και ντροπιαστική εμπειρία, κρυμμένη στο περιθώριο της μνήμης της, κάνοντάς την ένα απελευθερωτικό ανάγνωσμα που όχι, δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες αναγνώστριες. Το μήνυμά της δυνατό: Η γονιμότητα και η αναπαραγωγή είναι βαθιά πολιτικά ζητήματα για τις γυναίκες, με την έννοια της αυτοδιάθεσης , της ελεύθερης επιλογής και του δικαιώματος να ορίζουν το σώμα τους.
Ο Άγγλος Ντάρλι διδάσκει σε σχολείο και συγκατοικεί με τον Γάλλο Πομπάλ που υπηρετεί στην Γαλλική Πρεσβεία. Η ζωή του συνδέεται στενά με την Εβραία Τζαστίν που τη χαρακτηρίζει μία συναισθηματική αστάθεια, τον τραπεζίτη, κόπτη το θρήσκευμα, Νεσίμ, τον αδελφό του λαγώχειλο Ναούζ και τη μητέρα τους Λάιλα. Ο Εβραίος γιατρός, ο ομοφυλόφιλος Μπαλτάζαρ και ο μορφωμένος Άγγλος Μαουντόλιβ που υπηρετεί στο υπουργείο εξωτερικών, έχουν ενεργούς ρόλους.
Ο τίτλος του βιβλίου της Irene Vallejo,«ΠΑΠΥΡΟΣ», αναφέρεται ευθέως στο πασίγνωστο, υπέροχο αυτό φυτό που φύεται στις υγρές όχθες του θεϊκού Νείλου ποταμού και δίνει την οργανική πρώτη ύλη, η οποία με την κατάλληλη επεξεργασία έγινε η γραφική ύλη, που συνετέλεσε στη διάδοση κάθε είδους πληροφορίας με τον εύκολο τρόπο μεταφοράς της.
Δύο γυναίκες, η Βλάχα Βασιλική από την αυστηρή, κλειστή κοινωνία της Κλεισούρας της Πίνδου και η Σμυρνιά Ιλαρία από την ταραγμένη Μικρά Ασία είναι οι βασικές της ηρωίδες, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όσον αφορά την καταγωγή, τις αντιλήψεις, τις εμπειρίες και τα βιώματα, αλλά και τόσο ίδιες στον δυναμισμό, την αντοχή στις δυσκολίες του πολέμου, τις κακουχίες και τις αντίξοες συνθήκες και με το ίδιο στεφάνι στο κεφάλι· αυτό της μοιραίας γυναίκας.
Ήταν νοικοκυρεμένα χωριατόσπιτα με περιποιημένους μπαξέδες, ασπρισμένες γλάστρες, κουρτίνες στα παράθυρα. Σε κάποιες αυλές υπήρχαν απλωμένες μπουγάδες στο σύρμα, σε άλλα σκεπάσματα που αερίζονταν στα κάγκελα, κάπου… δεν θυμάμαι τώρα πού… είδαμε και μια σκάφη παρατημένη και το νερό πράσινο. Θα έλιωσε το σαπούνι, πάει…, σκέφθηκα και ζήτησα άδεια να πάω μπροστά, την πήρα και με άλλους δυο, μεγαλύτερους σε ηλικία, μπήκαμε στην πρώτη αυλή.
Βασάντα στα σανσκριτικά σημαίνει άνοιξη. Ακόμα και από τον τίτλο φανερώνεται πως η Βασάντα είναι το πιο παράδοξο βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, ένα βιβλίο εκρηκτικά πρωτοποριακό, ένα βιβλίο μοναδικό.
Το 1963, η εικοσιτριάχρονη Annie Ernaux μαθαίνει ότι είναι έγκυος. Η ντροπή την κυριεύει σαν πανούκλα: είναι ανύπαντρη και ξέρει πως μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα στιγματίσει την ίδια και την οικογένειά της.
Ο Τάσος μεγαλώνει σε μια λαϊκή γειτονιά μιας επαρχιακής πόλης στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80, μια περίοδο μεταβατική για την ελληνική κοινωνία. Μέσα από την αυτοδιήγηση του ήρωα ζωντανεύει το κλίμα της εποχής, όπως, τουλάχιστον, μπορεί να το αντιληφθεί ο ίδιος, αλλά και το πλέγμα των οικογενειακών σχέσεων – άλλοτε υποστηρικτικό, σαν δίχτυ ασφαλείας, κι άλλοτε πνιγηρό κι αναπόδραστο, σαν τον ιστό αράχνης. Παράλληλα με τη βασική πλοκή, που ξετυλίγεται σε σύντομες αυτοτελείς αφηγήσεις, ο αναγνώστης, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του ήρωα,…
