Το μυθιστόρημα «Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο» είναι ανένταχτο -suis generis-, φέρει τη δική του ταυτότητα και δε συγκαταλέγεται σε κάποια από τις γνωστές θεματικές. Αφορά την απόπειρα ενός συγγραφέα να εξομολογηθεί τη γέννηση μιας ιστορίας, ενώ στη μάχη που δίνει με την πραγματικότητα και τη φαντασία λαμβάνει μέρος και ο αναγνώστης.
O Μπορατίν, μπλουζίστας που ζει στην Ιστανμπούλ, αποπειράται να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τη Γέφυρα του Βοσπόρου. Όμως δεν τα καταφέρνει. Τον παρακολουθούμε από τη στιγμή που ανοίγει τα μάτια του στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Έχασε τη μνήμη του και πλέον δεν μπορεί να θυμηθεί τους λόγους για τους οποίους θέλησε να βάλει τέρμα στη ζωή του.
; Η Έφη Μαχιμάρη δίνει με τη δική της ματιά και μετά από πολλή έρευνα στο αναγνωστικό κοινό μια μυθιστορηματική βιογραφία για τη «Σαλονικιά», τη Στέλλα Χασκίλ. Αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή και γράφοντας στο α΄ πρόσωπο, «αφήνει»« την ίδια να αφηγηθεί και να εξομολογηθεί τη ζωή της, με όλες τις φωτεινές και σκοτεινές πτυχές της.
«Το ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ το βρίσκω εξαιρετικά επιτυχημένο, συνεπές, σοβαρό, καλογραμμένο, ευθύβολο. Πρόκειται για βιβλίο ποιητή στο φόντο, κι αυτό το αναφέρω ως μεγάλο προτέρημα…»,γράφει στο οπισθόφυλλο ο Βασίλης Βασιλικός.
Και είναι όντως ένα ποιοτικό, πολυεπίπεδο βιβλίο, το οποίο δικαίως έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε επτά χώρες.
Η ταραγμένη ιστορία της Σικελίας με τον πολύπαθο λαό της αναβιώνει μέσα από την εξιστόρηση γεγονότων, τα οποία είναι μεν περιορισμένα χρονικά, αλλά είναι αντιπροσωπευτικά της όλης κατάστασης της εποχής. Ο γεννημένος στη Σικελική νήσο Λεονάρντο Σάσα, πολιτικός και συγγραφέας, καταπιάνεται με την ιστορία του τόπου του ορμώμενος από ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη και το εντάσσει σε μία μυθιστορία η οποία διακρίνεται από ένα σκωπτικό και σαρκαστικό λόγο με διάχυτο το ειρωνικό στοιχείο.
Με μια κοφτερή, καταγγελτική γραφή για τις δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες της ποινικοποίησης και ενοχοποίησης της άμβλωσης, μας καταθέτει μία προσωπική και ντροπιαστική εμπειρία, κρυμμένη στο περιθώριο της μνήμης της, κάνοντάς την ένα απελευθερωτικό ανάγνωσμα που όχι, δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες αναγνώστριες. Το μήνυμά της δυνατό: Η γονιμότητα και η αναπαραγωγή είναι βαθιά πολιτικά ζητήματα για τις γυναίκες, με την έννοια της αυτοδιάθεσης , της ελεύθερης επιλογής και του δικαιώματος να ορίζουν το σώμα τους.
Βιβλίο με πολλά ανθρωποκεντρικά σημεία. Δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην ιστορία των δύο γνωστών προσώπων, αλλά αφηγείται και τη σχέση γνωστών και άγνωστων ανθρώπων, υπό το πρίσμα της κοινωνικής και πολιτικής πορείας της Ελλάδας. Το περιβάλλον του συγγραφικού αυτού έργου έχει δύο χαρακτηριστικά μύησης για τον αναγνώστη.
Στον χρονικό ορίζοντα ενός περίπου αιώνα αποκαλύπτεται η ζωή τριών γενεών μιας οικογένειας, φωτίζοντας τρεις γυναίκες, αντιπροσωπευτικές της οικογενείας Βρανά. Η Ουρανία, η Αικατερίνη και η Κλειώ είναι οι Αλεξανδρινές!
Ο Μισθοφόρος είναι ένα μυθιστόρημα για τη μετάλλαξη και τη μεταμόρφωση της ψυχής και της συνείδησης. Τη λύτρωση και τη φιλία, αλλά και για το ταξίδι προς τον δρόμο της ανακάλυψης της πίστης -ό, τι μορφή και αν έχει- τη δύναμη και την αντοχή ή, πιο στοχευμένα, το σθένος…
Ο Ισίδωρος Ζουργός κατέχει τον απόλυτο έλεγχο στη πολυπρόσωπη μυθοπλασία, την οποία έχει στηρίξει σε στέρεα λογοτεχνικά θεμέλια. Έχει πλάσει τους ήρωές του με ανθρώπινα υλικά, με πλεονεκτήματα και αδυναμίες, και τους κινεί μέσα στον χρόνο με κατευθυνόμενα νήματα, σε μία προδιαγεγραμμένη πορεία, σεβόμενος όμως την ιδιοσυγκρασία τους
