Ετικέτα: Μυθστόρημα

Η δίκη που άλλαξε τον κόσμο, Στέφανος Δάνδολος

Σοφία Σιγάλα
Βιβλίων Γη

Γράφει η Σοφία Σιγάλα Ο Χριστός ήταν το θύμα μιας δίκης παρωδίας ή μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, μιας ειλημμένης θείας απόφασης -στην εκδοχή των γραφών- που συντελέστηκε σε μια ιστορική εποχή που οι μαρτυρίες είναι ελάχιστες, αλλά το πλαίσιο της κοινωνικής και της ιστορικής πραγματικότητας μπορεί να δώσει απαντήσεις -ακόμα και αν στοιχειοθετούνται από υποθέσεις. Ο Χριστός δεν απολογήθηκε ποτέ, δείχνοντας έτσι τη γνώση και τη φωτισμένη του προσωπικότητα, τη φύση και την ερμηνεία της παρουσίας του στη γη, αλλά και τη μεγαλειώδη μικρή του πορεία πάνω της: Ήρθε για να…

Μνημοσύνη, Βασιλική Ακαρέπη

Σοφία Σιγάλα
Βιβλίων Γη

Γράφει η Μαρία Σιταρίδου-Τρουλάκη Η Μνημοσύνη είναι θεά της μνήμης και μητέρα των εννέα Μουσών. Είναι επίσης και η αόρατη δύναμη που διαφεντεύει τη μοίρα και τις ζωές των ανθρώπων ενός μικρού χωριού στον Όλυμπο. Ο Χορός είναι η ανθρώπινη έκφραση πολλών συναισθημάτων, αφού όλα μπορούν να χορευτούν, πόνος, θλίψη, απώλεια, έρωτας, όλα». Μνημοσύνη και Χορός είναι τα δύο “υλικά” που οδήγησαν στην δημιουργία του υπέροχου εξωφύλλου. Είναι όμως και δύο έννοιες που παίζουν καταλυτικό ρόλο στην πλοκή του υπέροχου αυτού βιβλίου. Η Ισιδώρα, μία όμορφη Ελληνοαμερικανίδα, φημισμένη χορεύτρια, ζει…

Ο κύβος ερρίφθη, Μαρία Κρόκου

Σοφία Σιγάλα
Βιβλίων Γη

Γράφει η Σοφία Σιγάλα Η μάχη του καλού με το κακό είναι ένα θέμα που έχει πολλές προεκτάσεις και αποτελεί πάντα κορμό της δομής ενός μυθιστορήματος. Μπορεί να φανεί από την αρχή ή να εμφανιστεί σε κάποια στιγμή της πορείας ενός βιβλίου ή και να εννοείται σε όλη την ιστορία του. Στο μυθιστόρημα «Ο κύβος ερρίφθη» παίρνει τη μορφή της γνώσης, της Ιστορίας και του χρόνου, που θα αποτελούν πάντα σκοπό για έναν αναγνώστη, σε ένα ταξίδι γοητευτικό από το παρελθόν στο παρόν. Η δυσκολία του προκείμενου παραλληλισμού έγκειται στο…

Αγκάθια και πικραλίδες, Κυριάκος Αθανασιάδης

Σοφία Σιγάλα
Βιβλίων Γη

Δύο γυναίκες. Η Ελληνίδα. Μεγάλη σε ηλικία, ανήμπορη να αυτοεξυπηρετηθεί, αμίλητη και κλεισμένη στον εαυτό της, και, το κυριότερο, με Αλτσχάιμερ. Δεν θυμάται τίποτε πια. Έχει ξεχάσει ποια ήταν, τι έζησε, ποιον και πόσο αγάπησε. Κι αν τη δονούν ακόμη κάποιες εκλάμψεις, σύντομα θα πάψουν κι αυτές… Η Αλβανίδα. Μεσόκοπη, πληγωμένη, προδομένη, αλλά δυνατή και αισιόδοξη ταυτόχρονα, με χιούμορ, με πίστη στη ζωή, με αγάπη για όλο τον κόσμο και κυρίως γι’ αυτήν εδώ τη γυναίκα που τη φροντίζει και της βουρτσίζει κάθε μέρα τα μαλλιά. Και ομιλητική: δεν σταματά…